و اگر (بر فرض) مىخواستيم حتماً آنان را به تو مىنمايانديم، پس آنان را با چهرهشان مىشناختى، و قطعاً آنان را از كنايه سخن (شان) مىشناسى؛ و خدا اعمال شما را مىداند. (30) و قطعاً شما را آزمايش مىكنيم تا اينكه از ميان شما مجاهدان و شكيبايان را معلوم داريم، و خبرهايتان را بيازماييم. (31) در حقيقت كسانى كه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن شدن هدايت براى آنان با فرستاده (خدا) مخالفت ورزيدند، به خدا هيچ چيزى زيان نمىرسانند؛ و بزودى اعمالشان را تباه مىكند. (32) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! از خدا اطاعت كنيد و از فرستاده (اش، نيز) اطاعت كنيد، و اعمالتان را باطل نسازيد. (33) در حقيقت كسانى كه كفر ورزيدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حالى كه آنان كافر بودند مردند، پس خدا آنان را نمىآمرزد. (34) پس سستى نكنيد و به سوى صلح فراخوانيد در حالى كه شما برتريد، و خدا با شماست و از اعمال شما نمىكاهد. (35) زندگى پست (دنيا) فقط بازى و سرگرمى است؛ و اگر ايمان آوريد و خود نگهدارى كنيد، پاداشتان را به شما مىدهد و اموال شما را از شما نمىخواهد. (36) اگر از شما آن (اموال) را بخواهد و به شما اصرار كند، بُخل مىورزيد؛ و كينههايتان را (آشكارا) بيرون مىآورد. (37) آگاه باشيد، شما (هم) آنيد كه فراخوانده مىشويد تا در راه خدا (اموالتان را) مصرف كنيد، پس برخى از شما كسى است كه بخل مىورزد و هر كس بخل ورزد، پس فقط نسبت به خودش بخل كرده است؛ و خدا توانگر است و شما نيازمنديد؛ و اگر روى برتابيد گروهى غير از شما را جايگزين (شما) مىكند، سپس (آنان) همانند شما نخواهند بود. (38)