و او كسى است كه دستان (تجاوزگر) آنان را از شما و دستان شما را از آنان در دل مكه كوتاه كرد، بعد از آنكه شما را بر آنان پيروز ساخت؛ و خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست. (24) آنان كسانى هستند كه كفر ورزيدند و شما را از مسجد الحرام بازداشتند، و (نيز) قربانى بازداشت شده را از رسيدن به قربانگاهش (منع كردند). و اگر نبودند مردان مؤمن و زنان مؤمنى كه آنان را نمىشناختيد، كه پايمالشان مىكرديد، پس از آنان عيبى بدون هيچ دانشى به شما مىرسيد، (خدا هرگز مانع اين جنگ نمىشد؛ ليكن شما را از حمله بازداشت) تا خدا هر كس را (شايسته ببيند و) بخواهد در رحمتش وارد كند؛ اگر (بر فرض مؤمنان و كافران از هم) جدا مىشدند، حتماً كسانى از آنان را كه كفر ورزيدند با عذاب دردناكى عذاب مىكرديم! (25) (ياد كن) هنگامى را كه كسانى كه كفر ورزيدند، در دلهايشان تعصّب خشم آلود (كه همان) تعصّب خشم آلود (دوران) جاهليت بود، قرار دادند؛ پس خدا آرامش خود را بر فرستادهاش و بر مؤمنان فرو فرستاد و آنان را به گفتار (و برنامه) پارسايى (و خود نگهدارى) ملزم ساخت، و (آنان) سزاوارتر بدان و اهل آن بودند؛ و خدا به هر چيزى داناست. (26) بيقين خدا به فرستادهاش درخواب بحق راست گفت كه اگر خدا بخواهد قطعاً با امنيت وارد مسجد الحرام مىشويد در حالى كه سرهايتان را تراشيده و (يا) كوتاه كردهايد (و از كسى) نمىترسيد؛ و (خدا) مىدانست آنچه كه نمىدانستيد؛ و جز اين، پيروزى نزديكى (براى شما) قرارداده است. (27) او كسى است كه فرستادهاش را با هدايت و دين حق فرستاده تا آن را بر همه دين [ها] پيروز گرداند؛ و گواهى خدا كافى است. (28)