و اگر (بر فرض) آنان شكيبايى مىكردند تا به سوى آنان در آيى، حتماً براى آنان بهتر بود؛ و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است. (5) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اگر نافرمانبردارى، براى شما خبر بزرگى آورد، پس (در باره آن) تحقيق كنيد، (مبادا) نادانسته با گروهى برخورد كنيد، و از آنچه انجام دادهايد، پشيمان گرديد. (6) و بدانيد كه فرستاده خدا در ميان شماست؛ اگر (بر فرض) در بسيارى از كارها از شما اطاعت كند، حتماً به زحمت مىافتيد؛ و ليكن خدا ايمان را براى شما دوست داشتنى گردانيد، و آن را در دلهايتان بياراست، و كفر و نافرمانى و گناه را براى شما ناخوشايند ساخت؛ تنها آنان (كه اينگونهاند) هدايت يافتگانند. (7) (و اين بخاطر) بخششى و نعمتى از خداست؛ و خدا داناى فرزانه است. (8) و اگر دو گروه از مؤمنان با هم به جنگ (و نزاع) پرداختند، پس ميان آن دو صلح برقرار كنيد؛ و اگر يكى از آن دو بر ديگرى ستم (و تجاوز) كند، پس با آنكه ستم مىكند، بجنگيد، تا به فرمان خدا باز گردد؛ و اگر بازگشت، پس در ميان آن دو عادلانه صلح برقرار سازيد، و دادگرى كنيد؛ [چرا] كه خدا دادگران را دوست مىدارد. (9) مؤمنان فقط برادران يكديگرند؛ پس ميان دو برادرتان (هنگامى كه اختلاف كردند) صلح برقرار كنيد؛ و [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ كنيد، باشد كه شما (مشمول) رحمت شويد. (10) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! گروهى [از مردان]، گروهى [ديگر] را ريشخند نكنند، شايد [آنان] از اينها بهتر باشند؛ و زنانى، زنان [ديگر] را (ريشخند نكنند)، شايد [آنان] از اينها بهتر باشند؛ و (شما) از خودتان عيبجويى نكنيد، و يكديگر را با لقبها [ى زشت] نخوانيد؛ بد است بعد از ايمان آوردن، نام فاسق (بر كسى نهادن)! و كسانى كه توبه نكنند، پس تنها آنان ستمكارانند. (11)