53- سورة النجم به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز سوگند به ستاره، هنگامى كه فرود آيد! (1) كه همنشين شما (پيامبر) گمراه نشده و بيراهه نرفته (و زيانكار و محروم نگشته) است؛ (2) و از روى هوى و [هوس] سخن نمىگويد. (3) آن (سخن) نيست جز وحىاى كه (به او) وحى مىشود. (4) او را (شخصى) بسيار نيرومند آموزش داده است؛ (5) (او) توانمند است و (بر همه چيز) تسلّط دارد، (6) در حالى كه او در افق والاتر قرار داشت. (7) سپس نزديك شد و فرود آمد، (8) و به اندازه دو كمان يا نزديكتر شد، (9) پس وحى كرد به سوى بندهاش، آنچه را كه وحى كرد. (10) دل سوزان (پيامبر) آنچه را ديد دروغ نگفت. (11) و آيا با او درباره آنچه ديده مجادله مىكنيد؟! (12) و بيقين در فرود ديگرى او را ديد، (13) نزد درخت پر بركت پايانى (سدرة المنتهى)، (14) كه بوستان (بهشتى) منزلگاه نزد آن است. (15) هنگامى كه مىپوشاند درخت پر بركت را، آنچه مىپوشاند، (16) چشم (او) مايل نشد و طغيان نكرد. (17) بيقين (نشانهاى) بزرگتر از نشانههاى پروردگارش را ديد. (18) و آيا اطلاع يافتيد از (بتهاى) لات و عزّى، (19) و منات (بت) ديگرى كه سومين است. (20) آيا فقط پسر براى شماست و فقط دختر براى اوست؟! (21) در اين صورت آن تقسيمى ناعادلانه است. (22) آنها جز نامهايى كه شما و پدرانتان آنها را نامگذارى كردهايد، نيستند، خدا هيچ دليلى براى آنها فرو نفرستاده است؛ جز از گمان و آنچه كه خوشايند (هواى) نفس (شان) بود، پيروى نمىنمايند. و بيقين از جانب پروردگارشان رهنمودى به سراغشان آمده است. (23) يا براى انسان آنچه را آرزو دارد (فراهم) است؟! (24) پس (سراى) بازپسين و نخستين فقط براى خداست. (25) و چه بسيار فرشتهاى در آسمانها كه شفاعت آنان چيزى (از عذاب) را دفع نمىكند، جز بعد از اين كه خدا براى كسى كه (شايسته بداند و) بخواهد و خشنود باشد، رخصتِ (شفاعت) دهد. (26)