بيقين فرستادگانمان را با دليلهاى روشن (معجزه آسا) فرستاديم، و همراه آنان كتاب (الهى) و ترازو را فرو فرستاديم، تا مردم به دادگرى برخيزند؛ و آهن را فرو فرستاديم كه در آن نيرويى شديد و سودهايى براى مردم است، و تا خدا معلوم دارد كه چه كسى او و فرستادهاش را در نهان يارى مى كند؛ براستى خدا نيرومندى شكستناپذير است. (25) و بيقين نوح و ابراهيم را فرستاديم، و در نسل آن دو نبوّت و كتاب [الهى] قرار داديم؛ پس برخى از آنان ره يافتهاند و بسيارى از آنان نافرمانبردارند. (26) سپس فرستادگانمان را بدنبال آنان فرستاديم، و عيسى پسر مريم را (در پى آنان) فرستاديم، و به او انجيل داديم، و در دلهاى كسانى كه از او پيروى كردند دلسوزى و رحمت قرار داديم؛ و ترسايى (و گوشه نشينى) را پديدش آوردند كه آن را برآنان مقرر نكرده بوديم، جز براى طلب خشنودى خدا، و [لى] آن را رعايت نكردند آنگونه كه، حقِّ رعايتش بود؛ پس كسانى از آنان كه ايمان آوردند پاداششان را داديم؛ و بسيارى از آنان نافرمانبردارند. (27) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ كنيد و به فرستادهاش ايمان آوريد تا دو بهره از رحمتش به شما بدهد؛ و براى شما نورى قرار دهد كه با آن راه رويد، و شما را بيامرزد؛ و خدا بسيار آمرزنده و مهرورز است. (28) تا اهل كتاب بدانند كه قادر بر (بدست آوردن) هيچ چيز از بخشش خدا نيستند، و اينكه بخشش بدست خداست، به هر كس بخواهد (و شايسته بداند) آن را مىدهد؛ و خدا داراى بخشش بزرگ است. (29)