58- سورة المجادلة به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز خدا سخن آن (زنى) را كه درباره همسرش با تو مجادله مىكرد و به خدا شكوه مىكرد، شنيد، و خدا گفتمان شما را مىشنود؛ [چرا] كه خدا شنواى بيناست. (1) كسانى از شما كه زنانشان را ظهار مىكنند (و مادر خود مىخوانند) آنان مادرانشان نيستند؛ مادرانشان جز كسانى كه آنان را زاييدهاند نيستند و قطعاً آنان سخن ناپسند و باطل مىگويند؛ و مسلماً خدا بخشاينده [و] بسيار آمرزنده است. (2) و كسانى كه زنانشان را ظِهار مىكنند (و مادر خود مىخوانند) سپس از آنچه گفتهاند باز مىگردند، پس پيش از آنكه با همديگر تماس گيرند آزاد كردن بندهاى (بر آنان واجب است). آن (چيزى است كه شما) بدان پند داده مىشويد؛ و خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (3) و هر كس (بندهاى) نيافت، پس پيش از آنكه با يكديگر تماس گيرند روزه دو ماه پياپى (بر او واجب است). و هر كس نتواند، پس غذا دادن شصت بينوا (بر او واجب است). اين بخاطر آن است كه به خدا و فرستادهاش ايمان بياوريد؛ و اينها مرزهاى خداست؛ و براى كافران عذاب دردناكى است! (4) در حقيقت كسانى كه با خدا و فرستادهاش به شدّت مخالفت مىكنند، خوار شدهاند همانگونه كه كسانى كه پيش از آنان بودند خوارشدند؛ و بيقين ما نشانهاى روشن فروفرستاديم و براى كافران عذابى خوار كننده است، (5) در روزى كه خدا همه آنان را بر مىانگيزد و به آنان از آنچه انجام دادهاند خبر مىدهد، كه خدا آن (اعمال) را به شمار آورده و [لى آنان] آن را فراموش كردهاند؛ و خدا بر هر چيزى گواه است. (6)