و سوگند ياد مىكنم به پروردگار خاوران و باختران كه قطعاً ما تواناييم، (40) بر اينكه بهتر از آنان را جايگزين كنيم؛ و ما پيشى گرفته شده (و مغلوب) نيستيم. (41) پس آنان را رهاكن تا (در باطل) فرو روند و بازى كنند تا اينكه روز (رستاخيز) شان را كه وعده داده مىشوند، ملاقات كنند. (42) (همان) روزى كه از قبرها بسرعت خارج مىشوند چنانكه گويى آنان به سوى بتهاى سنگى روانه مىشوند؛ (43) در حالى كه چشمهايشان (از وحشت) فروتن است، [و] خوارى آنان را فرا گرفته است! اين روزى است كه همواره وعده داده مىشوند. (44) 71- سورة نوح به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز در حقيقت ما نوح را به سوى قومش فرستاديم كه:» قومت را هشدار ده، پيش از آنكه عذاب دردناكى به سراغشان آيد. « (1) گفت:» اى قوم [من]! در حقيقت من براى شما هشدارگرى روشنگرم، (2) كه خدا را بپرستيد و [خودتان را] از [عذاب] او حفظ كنيد و [مرا] اطاعت كنيد. (3) تا بخشى از پيامدهاى (گناهان) تان را براى شما بيامرزد، و (مرگ) شما را تا سرآمد معيّنى به تأخير اندازد؛ [چرا] كه هنگامى كه سرآمد (مرگ حتمى) الهى فرارسد، به تاخير افتاده نمىشود اگر شما مىدانستيد. « (4) (نوح) گفت:» پروردگارا! در واقع من قوم خود را شب و روز فراخواندم. (5) و [لى] فراخواندن من (چيزى) جز بر فرار آنان نيفزود. (6) و در حقيقت من هر گاه آنان را فراخواندم تا آنان را بيامرزى، انگشتانشان را در گوشهايشان قرار داده و لباسهايشان را بر سر مىكشيدند، و (در مخالفت) پافشارى مىكردند و با استكبار تكبّر مىورزيدند. (7) سپس در واقع من آنان را با صداى بلند فراخواندم، (8) سپس براستى من (حقايق را) برايشان آشكار كردم و پنهانى برايشان رازگويى كردم. (9) و گفتم:» از پروردگارتان آمرزش بخواهيد [چرا] كه او بسيار آمرزنده است، (10)