سكنى و عمرى، عطيه، هبه، سبق و رمايه، وصيّت، نكاح، طلاق، خلع، مبارات، ظهار، ايلاء، لعان، عتق، تدبير، مكاتبه، استيلاد، اقرار، جعاله، يمين، نذر، عهد، كفّارات، صيد و

سه . عناوين فرعى:اگر در تنظيم مباحث مدخلى، به عنوان بندى نياز باشد، عناوين، بدون ذكر شماره در آغاز بند مى‌آيند و با نوع قلم از متن متمايز مى‌گردند. اگر عناوين فرعى داراى عناوين فرعى‌ترى باشند، عناوين فرعى‌تر با شماره مشخص مى‌گردند.

چهار . احكام:چون غرض در فرهنگ ذكر تمام احكام نيست، مهم‌ترين و كُلّى‌ترين احكام ذكر مى‌شود و از ذكر فروع جزئى جز به مقدار نياز و نيز ادلّه احكام جز در موارد خاص پرهيز مى‌شود. در احكام اختلافى تنها به بيان اختلافى بودن و در صورت مشهور بودن يكى از اقوال، به بيان نظر مشهور بسنده مى‌شود. البته در صورتى كه قول غير مشهور، از بيان قول مشهور دانسته نشود، قول غير مشهور نيز ذكر مى‌گردد.

در بدنه مقاله، بويژه بيان احكام، اصطلاحاتى به كار مى‌رود كه شايسته است در اين جا تبيين گردد:

مشهور:قولى كه قائل بسيار دارد، امّا به حدّ اجماع و اتّفاق همه فقها نرسيده است. قول مخالف آن، «نادر = شاذّ» است. به مجموع فتوا دهندگان به حكم مشهور نيز مشهور گفته مى‌شود.

منسوب به مشهور:قولى كه به مشهور فقيهان نسبت داده شده، امّا ثبوت آن مورد ترديد، يا ثابت نبودن آن معلوم است.

منسوب به اجماع:قولى كه بر آن ادّعاى اجماع شده، امّا ثبوت آن مورد ترديد، يا ثابت نبودن آن معلوم است. احكامى كه مورد اجماع و اتّفاق همگان است، به طور مطلق و بدون اشاره به اجماعى بودن آنها مى‌آيد.