ب . شناسه

شناسه، تعريفى كوتاه با عبارتى غالباً بدون فعل است كه در برابر هر يك از عناوين و مدخلها مى‌آيد. در شناسه تنها معناى كاربردى در فقه بيان مى‌شود كه ممكن است اصطلاحى يا لغوى باشد. اگر مدخلى در فقه بيش از يك معناى كاربردى داشته باشد، جملگى در شناسه ذكر مى‌گردند. براى مثال، مدخل «استحلال» داراى سه معنا است كه بدين صورت ذكر مى‌شوند:

استحلال: حلال شمردن/ حلال كردن/ حلاليّت طلبيدن.

ج . توضيحات لازم

توضيحات لازمى كه در ذيل مدخل و شناسه به عنوان بدنه مقاله مى‌آيد چند چيز است:

يك . تكميل كننده شناسه:اگر مدخلى به توضيحى بيش از شناسه نياز داشته باشد، يا با واژگان و اصطلاحات نزديك به آن تفاوتهايى داشته باشد، در نخستين بند مقاله بيان خواهد شد. همچنين اگر مدخلى به معناى خاص فقهى (اصطلاح فقهى) در آيه يا روايتى آمده باشد، در اين بند به آن آيه يا روايت اشاره مى‌شود.

دو . موطن مدخل:موطن، جايگاه بحث از مدخل در فقه است كه بيان آن، دورنمايى كلّى از نوع مباحث مربوط به مدخل را در فقه نشان مى‌دهد. اگر شناسه مدخلى توضيحات تكميل كننده داشته باشد، بيان موطن در ادامه همان بند و گرنه در بندى مستقل مى‌آيد. همچنين اگر مدخلى در چند باب فقهى آمده باشد، همگى به ترتيبى كه در ذيل مى‌آيد بيان مى‌گردد و اگر مباحث مدخلى داراى جايگاه اصلى و فرعى باشد، بدان اشاره خواهد شد.

ابواب فقهى‌اى كه در اين فرهنگ ملاك قرار گرفته‌اند، به ترتيب عبارتند از: اجتهاد و تقليد، طهارت، صلات، زكات، خمس، انفال، صوم، اعتكاف، حج، عمره، جهاد، امر به معروف و نهى از منكر، تجارت، قرض، دين، رهن، تفليس، حجر، ضمان، صلح، شركت، مضاربه، مزارعه، مساقات، وديعه، عاريه، اجاره، وكالت، حواله، كفالت، وقف، صدقات،