2ـ کودک بعد از تولّد، در زمان شيرخوارگي «رضيع» نام دارد.[1] «رضع الصبّي» در زبان عربي به کودکي گفته مي‌شود که شير مادر را از پستان او مي‌خورد.[2]

3ـ کودک مميّز، اين کلمه از ماده‌ي تمييز گرفته شده و به معني جدايي اشياء از يکديگر است. و در جايي به کار مي‌رود که چند چيز با يکديگر مشتبه شده باشند و فرد يا افرادي آن‌ها را مشخّص و از يکديگر جدا سازند.

در قرآن آمده است: (لِيَمِيزَ اللهُ الخَبيِثَ مِنَ الطَّيِّبِ)[3] تا اين‌که خداوند افراد پليد را از پاکيزه جدا سازد.

بنابراين کودک مميّز، کودکي است که مي‌تواند سود و زيان خود را تشخيص دهد.[4] در مصباح المنير نقل شده است: «تميز قوه‌اي است در مغز انسان که به او توانايي ميدهد معاني و مفاهيم را از يکديگر جدا ساخته و مشخص نمايد».[5]

غير مميّز هم بر کودکي اطلاق مي‌شود که به اين حدّ از فهم نرسيده و قدرت تشخيص سود و زيان خود را ندارد. مانند کودکان شيرخوار و بچه‌هاي سه - چهار ساله.

4ـ کودک مراهق: کودکي است که نزديک به احتلام و در شرف بلوغ باشد،[6] چه دختر و چه پسر. در لسان العرب آمده است، کودک ده ـ يازده ساله را مراهق گويند.[7]

غير مراهق هم کودکي است که هنوز در ابتداي دوره‌ي تميز باشد و تا زمان بلوغ او، چند سال باقي مانده و علائم آن در وي ظاهر نشده باشد.

[1] . معجم الوسيط: 350، مصباح المنير: 229، فرهنگ فارسي عميد2: 1046.

[2] . کتاب العين1: 683.

[3] . سوره انفال8: 37.

[4] . لسان العرب6: 115، کتا ب العين3: 1738، معجم الوسيط: 893، مقاييس اللغة5: 289.

[5] . مصباح المنير: 587.

[6] . معجم الوسيط 1ـ2: 378.

[7] . لسان العرب3: 135.