5. ادلّه فقهي علامت بودن احتلام

الف: آيات قرآن

1ـ (وَاِذَا بَلَغَ الاَطفَالُ مِنکُمُ الحُلُمَ فَليسْتَأْذِنُوا کَمَا استَأذَنَ الَّذينَ مِن قَبلِهِم کَذَلِکَ يُبَيِّنُ اللهُ لَکُم آيَاتِهِ)[1]. آن‌گاه که اطفال شما به حدّ بلوغ و احتلام رسيدند، بايد مانند ساير بالغين، با اجازه (بر پدر و مادر) وارد شوند. خداوند آيات خود را براي شما اين‌گونه بيان مي‌کند.

آن‌چه شخص در خواب مي‌بيند «حُلُم» ناميده مي‌شود[2] که جمع آن احلام است و احتلام درک لذّت در خواب را گويند.[3] «حُلُم الصبي» به معني بالغ شدن طفل است.[4] اين کلمه در آيه شريفه کنايه از استعداد و توانمند بودن براي خروج مني است مطلقاً، خواه از زن باشد يا مرد، خواه در خواب باشد يا بيداري به طوري که اگر شخص اراده کرد با عمل زناشويي و يا استمنا، از خود مني خارج سازد، بتواند. در اين صورت خروج مني شرط وجوب غسل است.[5]

در آيه‌ي قبل خداوند فرمان داده بايد کودکان غير بالغ در مواقع خلوت، براي ورود بر پدر و مادر از آن‌ها اذن بگيرند.

الف ـ قبل از نماز صبح (مِن قَبلِ صَلاةِ الفَجرِ)[6].

ب ـ وقت استراحت، بعد از نماز ظهر که لباس از تن بيرون مي‌آوريد. (وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيَابَکُم مِّنَ الظَّهِيرَةِ)[7].

ج‌ـ بعد از نماز عشا: که براي خواب به رختخواب مي‌رويد. (وَ مِن بَعدِ صَلاةِ العِشَاءِ)[8]. اين سه وقت، هنگام خلوت شماست.

[1] . سوره نور24: 59.

[2] . لسان العرب2: 145.

[3] . مجمع البحرين1: 449.

[4] . مصباح المنير: 148.

[5] . مسالک الافهام4: 143، جواهر الکلام26: 11، جعفر سبحاني، الرسائل الفقهية1: 21ـ22.

[6] . سوره نور24: 58.

[7] . همان.

[8] . همان.