و در اين آيه حکم شده که کودکان بعد از احتلام بايد همانند ديگر بالغين، هميشه با اجازه وارد شوند. از اين رو به خوبي از آن استفاده مي‌شود که اطفال بعد از بلوغ با ديگر بالغين در حکم مشترکند و احتلام، علامت بلوغ مي‌باشد.

2ـ (وَ ابتَلُوا اليَتَامي حَتَّي إِذَا بَلَغُوا النِّکَاحَ فَإِن انَستُم مِّنهُم رُشداً)[1]. يتيمان را آزمايش کنيد تا هنگامي‌که بالغ شده و تمايل به نکاح پيدا کنند، آن‌گاه اگر آن‌ها را دانا به درک مصالح زندگاني خود يافتيد، اموالشان را در اختيارشان قرار دهيد.

(بَلَغُوا النِّکاحَ)، يعني به حدّي برسند که قادر بر مجامعت و انزال مني باشند و استعداد آن را داشته باشند. بايد دانست مقصود از خروج مني و احتلام، بالفعل نيست.[2] آيةالله فاضل لنکراني در اين‌باره مي‌نويسد: «مقصود از فرموده‌ي خداوند متعال: (حَتَّي إِذَا بَلَغُوا النِّکَاحَ) استعداد خروج مني است، در خواب باشد يا بيداري، با آميزش باشد يا با غير آن، و شايد اين‌که فقها، حامله شدن دختران را دليل بر سبق بلوغ آنان دانسته‌اند، به اين جهت باشد که در اين صورت معلوم مي‌گردد پيش‌تر مني از آن‌ها خارج شده است».[3]

خلاصه آن‌که در اين آيه، حکم جواز دفع مال به ايتام و دخالت آن‌ها در اموال خود، معلّق بر بلوغ نکاح شده است و معني آن چنان‌که مفسّرين ذکر نموده‌اند، استعداد و توان نکاح و قدرت بر انزال مي‌باشد و معلوم است استعداد انزال، مستلزم وقوع آن در خارج نيست. بنابراين ممکن است شخص، بالغ باشد، هرچند به دليل عدم خروج مني از او، لازم نباشد غسل نمايد.[4]

3ـ (وَ لَا تَقرَبُوا مَالَ اليَتِيمِ إِلاّ بِالَّتي هِيَ أَحسَنُ حَتَّي يَبلُغَ أَشُدَّهُ)[5]. هرگز به مال يتيم نزديک نشويد، مگر به گونه‌اي که بهتر است تا به حدّ بلوغ و رشد برسد.[6]

[1] . سوره نساء4: 6.

[2] . الخلاف3: 286، زبدة البيان 1ـ2: 607 ـ 608، کنز العرفان2: 138، غنايم الايام5: 270، مسالک الافهام الي آيات الاحکام 3: 129و210.

[3] . تفصيل الشريعة، (کتاب الحجر): 282.

[4] . المناهل: 87.

[5] . سوره انعام6: 152.

[6] . فقه القرآن2: 308.