حقيقت شارع مي‌خواسته معياري در تعيين بلوغ طبيعي دختران معيّن نمايد و روايات وارده طريقيت دارد؟ در نتيجه سن بلوغ بستگي به طبيعت و قواي جسماني دارد و ممکن است دختري نه سال داشته باشد، ولي بالغ نباشد؟ يا اين‌که تعيين سن معيّن از طرف شارع اماره‌ي تعبّدي بلوغ و غير قابل تغيير مي‌باشد؟

در اين‌باره دو ديدگاه وجود دارد:

ديدگاه اوّل: برخي از محققين، نظر اوّل را پذيرفته‌اند. در توضيح اين ديدگاه گفته شده، هر چند دختران در نه سالگي ممکن است تکامل جنسي و غريزي پيدا کنند، امّا با توجّه به اين‌که غالباً در اين سن به حدّ بلوغ نمي‌رسند و بلوغ در اين سن، زودرس مي‌باشد، نمي‌توان نه سالگي را اماره بلوغ دانست، زيرا اماره وقتي اماره محسوب مي‌گردد که يا دائمي باشد و يا دست‌کم غالبي.[1]

در تحليل و توجيه اين ديدگاه قرائني ذکر نموده‌اند که خلاصه‌ي آن چنين است:

1ـ در آيات قرآن بين بلوغ پسران و دختران فرق گذاشته نشده است.

2ـ در آيات قرآن سن بلوغ مطرح نشده، بلکه بر نشانه‌هاي طبيعي تکيه شده است (بلوغ حلم، بلوغ نکاح، و رشد) و خروج از دوران کودکي با بلوغ أشّد حاصل مي‌شود.

3ـ تصرّفات مالي با بلوغ و رشد، روا است.

4ـ اگر سن بلوغ، تشريع ديني بود، در زمان پيامبر(صلي الله عليه وآله) بيان مي‌شد. به‌ويژه اين‌که از مسائل مورد ابتلاي زنان مي‌باشد و وجهي در تأخير و يا اخفاي آن وجود ندارد.

5ـ فقيهان بزرگي چون صاحب جواهر تصريح کرده‌اند که حقيقت بلوغ، امري است عرفي.[2]

6ـ دين اسلام جهاني است، امّا رشد زنان در نواحي مختلف جهان مختلف است.

با توحه به قرائني که ذکر شد، اطمينان حاصل مي‌شود که شارع مقدّس بر سن خاص به عنوان اماره‌ي تعبّدي، نظر نداشته و در حقيقت آن‌چه بيان شده است، اماره‌ي طريقي است.

[1] . ديدگاه‌هاي نو در حقوق کيفري اسلام: 13 ـ 14.

[2] . جواهر الکلام26: 4.