صراحت دلالت دارد نه سالگي در دختران اماره‌ي شرعي بلوغ است، نمي‌توان با توجيهاتي (مانند اين‌که اين اماره مربوط به زمان صدور روايات مي‌باشد، يا چون در کلمات پيامبر(صلي الله عليه وآله) نيامده، پس تشريع نيست، يا روايات متعارض دارد و يا بلوغ جنسي فقط در بعضي از دختران در نه سالگي تحقّق نمي‌يابد و ديگر اموري که پيش‌تر به آن‌ها اشاره شد) آن‌ها را بر خلاف ظاهر معني نمود.

3ـ تمام توجيهات يا قرائني که سبب شده نظرياتي بر خلاف ديدگاه مشهور، ارائه گردد قابل جواب است و نمي‌تواند مستند حکم فقهي قرار گيرد.

4ـ اين حکم که سن نه سالگي براي دختران و پانزده سالگي براي پسران، بلوغ محسوب مي‌گردد، داراي منافع و فوائد بسياري است. زيرا با اين حکم، شارع مقدّس در سنين ياد شده، دختران و پسران را مکلّف و مسئول اعمال خود دانسته است. آن‌ها نيز با قبول اين مسئوليت و اين‌که در زمره‌ي بزرگسالان قرار مي‌گيرند، احساس شخصيت مي‌نمايند.

اين امر از نظر رواني نيز داراي فوائدي است و به سهم خود مي‌تواند بخشي از مشکلات جامعه را کاهش دهد.

مقايسه کنيد، اگر دختران و پسران احساس کنند تا هيجده سالگي کودکند و مسئوليتي در مقابل اعمال خود ندارند، ممکن است دست به هر گونه فساد، تبهکاري و رفتار ناهنجار بزنند. چنان‌چه در جوامع غربي اين‌گونه است؛ به‌ويژه اين‌که مي‌دانند جامعه و قانون در مقابل آنان واکنشي، همانند آن‌چه در مقابل بزرگسالان دارد، نشان نخواهد داد.

سنيني که در فقه براي بلوغ معين شده، دقيقاً همان سال‌هايي است که جوانان در بحران فکري قرار مي‌گيرند و از سوي ديگر، بهترين زمان براي پذيرش تعهّد از طرف آن‌ها است، واقعيات خارجي اين مدّعا را اثبات مي‌نمايد که شخصيت دادن به جوان در اين برهه‌ي زماني، ضمن اين‌که بخش عظيمي از اين بحران را به آرامش و خوديابي و اعتماد به نفس تبديل مي‌نمايد، در راه پويايي و کمال نيز مؤثر است.