اثر ضربه ای که از مرکبش بر او وارد شد، از دنیا رفت.10

پی نوشت ها

[1] ـ الأنساب 1/324.
[2] ــ سیر اعلام النبلاء 13/48.
[3] ــ الاکمال 5/67.
[4] ــ تاریخ الاسلام 20/52.
[5] ــ تذکرة الحفاظ 2/570.
[6] ــ المنتظم 12/230 الاکمال 5/67.
[7] ــ تاریخ الاسلام 20/52.
[8] ــ طبقات علماء الحدیث 2/263.
[9] ــ الاکمال 5/67.
[10] ــ سیر اعلام النبلاء 13/47.*

دیگر منابع: البدایة و النهایه 11/4 معجم المؤلفین 1/286 الوافی بالوفیات 7/80 هدیة العارفین 1/50 دائرة المعارف الشیعیة العامه 2/553 الجرح و التعدیل 2/61 شذرات الذهب 2/158.

احمد ـ بزار (حدود 210 ـ 292 هـ )

ابوبکر احمد بن عمرو بن عبدالخالق بزار بصری عتکی.

در حدود 210 هـ متولد شد.1 از اهالی بصره به شمار می رفت و از کسانی مانند هدبة بن خالد، ابراهیم بن سعید جوهری، حسن بن علی بن راشد واسطی و عمر بن موسی حادی روایت نمود.2 رجال نویسان اهل سنت وی را فردی فقیه، محدث،3 حافظ و موثق توصیف نموده و در عین حال به خاطر تکیه بر محفوظاتش در نقل حدیث، او را دارای خطا و لغزش می دانند.4 روایتگرانی چون ابوالشیخ، محمد بن عباس بن نجیح، عبدالباقی بن قانع و ابوبکر ختلی از او روایت کرده اند.5 بزار در آخر عمر برای نقل احادیث به اصفهان، بغداد، مکه، رمله و مصر سفر نمود.6 وی کتاب موطأ مالک را شرح کرده است.7 دیگر آثار او السنن، المسند الکبیر8 و المسند الصغیر می باشد.9 وی سرانجام در سال 291 یا 292 هـ در رمله درگذشت.10

پی نوشت ها

[1] ـ سیر اعلام النبلاء 13/555.
[2] ــ تاریخ بغداد 4/334.
[3] ــ معجم المؤلفین 2/36.
[4] ــ تاریخ بغداد 4/334.
[5] ــ تاریخ الاسلام 22/59.
[6] ــ سیر اعلام النبلاء 13/556.
[7] ــ معجم المؤلفین 2/36.
[8] ــ هدیة العارفین 1/54.
[9] ــ الأعلام 1/189.
[10] ــ تاریخ بغداد 4/335.*

دیگر منابع: میزان الاعتدال 1/124 شذرات الذهب 2/209 تذکرة الحفاظ 2/654 الوافی بالوفیات 7/268 العبر 1/422 ذکر اخبار اصفهان 1/104 طبقات الحفاظ 289 کشف الظنون 2/1682 النجوم الزاهره 3/157 المنتظم 13/34.

احمد ـ بزنطی (م 221 هـ )

ابوجعفر احمد بن محمد بن عمرو بن ابی نصر بزنطی سکونی.

اهل کوفه، از موالی قبیله سکون، صحابی امام کاظم، امام رضا و امام جواد(علیهم السلام)و راوی از آن بزرگواران بود.1 همچنین از داود بن سرحان، جمیل بن دراج و عبدالله بن سنان روایت کرده و محدثانی چون احمد بن محمد بن عیسی، محمد بن عبدالحمید عطار و دیگران از وی روایت نقل کرده اند. وی محدثی ثقه، فقیه، عالم و جلیل القدر بود2 و در سند بیش از 788 روایت قرار گرفته است.3 احمد نزد امام رضا و امام جواد(علیهما السلام) موقعیت و منزلت خاصی داشت4 و کشّی گوید: بزرگان شیعه بر فقه و علمش صحه گذاشته اند.5 وی در سال 221 هـ درگذشت.6 آثار وی عبارت اند از: الجامع النوادر7 المسائل8 و الحدیث.9

پی نوشت ها

[1] ـ معجم رجال الحدیث 2/236.
[2] ــ جامع الرواة 1/59.
[3] ــ معجم رجال الحدیث 2/236.
[4] ــ رجال النجاشی 1/203.
[5] ــ اختیار معرفة الرجال 556.
[6] ــ الفهرست (طوسی) 19.
[7] ــ همان. 8 ـ الفهرست (الندیم) 276.
[9] ــ الذریعه 6/312.*

دیگر منابع: تنقیح المقال 1/77 قاموس الرجال 1/563 منهج المقال 40 الاعلام 1/203 خلاصة الاقوال 13 معالم العلماء 11 رجال ابن داود 39 رجال البرقی 54 الوجیزه 11 هدایة المحدثین 174 اعیان الشیعه 3/140 رجال الطوسی 344.

احمد ـ بغدادی (حدود 200 ـ 280 هـ )

ابوجعفر احمد بن موسی بن عیسی بغدادی، مشهور به ابن ابی عمران.

حدود 200 هـ به دنیا آمد و بعدها در مصر مسکن گزید. اساتید ابوجعفر در علم فقه بشر بن ولید و ابن سماعه، و در علم حدیث افرادی چون عاصم بن علی، سعدویه واسطی و بشر بن کندی بودند. ابوجعفر طحاوی که از ملازمان ابن ابی عمران بود، فقه را نزد وی آموخت. او پس از بکار بن قتیبه، مدتی در مصر به امر قضاوت پرداخت. وی دارای حافظه بالا و هوشی سرشار بود1 و روایات زیادی را از حفظ نقل می کرد و این بدان جهت بود که در اواخر عمر به کوری دچار شده بود.2 قرشی از رجال نویسان اهل سنت، وی را از محدثان بزرگ حنفی به شمار آورده و فردی مورد اعتماد دانسته است.3 وی در محرم سال 280 در مصر درگذشت.4 بغدادی مرگ او را سال 285 هـ نوشته است.5 کتاب الحجج از اوست.6 ابواسحاق شیرازی از این اثر با عنوان کتاب الحج یاد کرده است.7