وحشت و اضطراب نداشته باشيم، ممكن است رفتار و كردارى از ما سر بزند كه ما را فرداى قيامت گرفتار كند، مثل طغيانگرى كه خدا فرموده {/إِنَّ اَلْإِنْسََانَ لَيَطْغىََ `أَنْ رَآهُ اِسْتَغْنىََ [1]/} اگر انسان در دنيا بترسد، روز قيامت امانش مىدهند.
23 - آگاهى از قيامت
يا اَباذَرْ! لَوْ أَنَّ رَجُلاًَ كانَ لَهُ كَعَمَلِ سَبْعينَ نَبيّاً لِاَحْتَقَرَهُ وَ خَشِىَ اَنْ لا ينْجُوا مِنْ شَرِّ يوْمَ الْقِيامَةِ.
اى اباذر! اگر كسى عمل هفتاد پيغمبر را داشته باشد هر آينه آن را كوچك مىشمارد و مىترسد كه فرداى قيامت او را نجات ندهد.
اينجاست كه انسان مىفهمد چرا ائمه ما اينقدر مضطرب بودند و خوف داشتند. چون به اوضاع فرداى قيامت عالم و آگاه بودند. ما هنوز ايمان كامل پيدا نكردهايم و نمىدانيم كه قيامت چيست، نمىدانيم عظمت خدا چيست، بايد مواظب باشيم و باور كنيم. از عمل يك عالم، عالِمى ديگر وحشت كرد و آنقدر گريه كرد تا از دنيا رفت. گفتند: چرا اينقدر گريه مىكنى؟ گفت: وقتى ايشان به ديدار من آمد، حال مرا به هم زد. مىترسم اعمال من جزء ظَلَمه