نام کتاب : BOK35206 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 537
{aمىشود كه اين همان فرضى است كه در استفتاء جوابa} {aداده شده است و اگر در اين صورت فقط قائل به قصاص مىشديم با قاعده لا يبطل دم امرء مسلم سازگار نبود و اگر قبول هم داشته باشيم كه «الجانى لا يجنى عليه اكثر من نفسه» قاعده باشد محكوم قاعده «لا يبطل دم امرء» مىباشد.
3 - اگر اولياء خواهان قصاص هستند ولى يكى از اولياء مقتول استيفاء كرد باقى اولياء مىتوانند ديه را دريافت كنند لئلا يبطل دم امرء مسلم.
در اين دو مورد بسيارى از اصحاب قائل به قصاص تنها هستند به دليل «الجانى لا يجنى اكثر من نفسه» ولى ما همان طور كه عرض شد نتوانستيم اين دليل را تمام بدانيم كما اينكه مرحوم شهيد در مسالك اين قول را تقويت كرده و مرحوم محقّق خوانسارى در جامع المدارك فرموده كه ديه ثابت نمىشود و ديگران هم كه موافق اين قول هستند مانند ابوعلى و صاحب ارشاد و علاّمه در قواعد و مرحوم فخرالمحقّقين در ايضاح و فاضل مقداد و محقّق خوئى گرچه بهترين راه تصالح است كه حاكم شرع انجام دهد تا اينكه مخالفت قطعى با مشهور نشده باشد.a}
قتل شبه عمد و خطائى
س 1 - اولاً: آيا كسى را كه به سبب استرس ناشى از مشاجره فوت نموده در صورت تشخيص خبره (پزشك قانونى) مىتوان طرف مقابلش را به ديه محكوم نمود يا خير ثانياً آيا عامل مشاجره كه موجب عصبانيت و سكته گرديده مباشر در قتل است يا اينكه ميزان تأثير عمل (به استناد نظر پزشك قانونى) شرط است؟
{aج 1 - به نظر مىرسد كه استناد به قتل به كسى كه سبب استرس شده، مشكل است ولى اگر طبق شهادت خبره تأثير زياد باشد بايد كسى كه سبب استرس شده، اولياء مقتول را راضى نمايد و بايد مصالحه گردد.a}
س 2 - اگر در هنگام تعليم رانندگى معلّم به متعلّم حادثهاى رخ دهد و معلّم و متعلّم رانندگى هر دو فوت نمايند و مقصّر فرد تحت تعليم باشد (البته دستورات معلّم را متعلّم اجرا كرده است) چگونه خواهد بود حكم ديه ايشان؟
{aج 2 - البته اگر قبلاً همديگر را ابراء نكرده باشند با فرض مذكور تعليم گيرنده ضامن ديه است و بايد از اموالش ديه معلّم پرداخت شود.a}
نام کتاب : BOK35206 نویسنده : 0 جلد : 1 صفحه : 537