دست بدهد. مؤمن كسى است كه خودش را براى دنيا نفروشد. حضرت(ص) مىفرمايد براى چه درس مىخوانيد؟ مؤمن مىگويد به خاطر اينكه چيزى ياد بگيرم. ماشاء الله، بارك الله، درس نمىخوانيم مگر براى اينكه فهميده و فاضل و ملّا شويم، از جهالت بيرون بياييم، بارك الله.
«وَ لَا يَعْلَمُ اِلّا لِيَعْمَلَ» به به، اگر درس هم مىخواند كه ملّا شود مىخواهد به آنچه ياد مىگيرد عمل كند. بارك الله، تو را به خدا اين عبارات چقدر زيبا است.
«قَلِيلًا حِقْدُهُ، كَثِيراً شُكْرُهُ» كينه دارد امّا كم است، نه اينكه ندارد. معلوم مىشود كه همه دارا هستيم، كينه در دل همه وجود دارد امّا اظهارش بد است. مؤمن اين طورى است كه نمىگذارد كه چيزى از كينه ها ظاهر شود. اين صفات خبيثه در وجود ما هست نه اينكه نباشد امّا از آن طرف، شكرش بسيار است.
«يَطْلُبُ النَّهَارَ مَعِيشَتَهُ» روز كه مىشود ديگر نمىخوابد. روز را خدا قرار داده است كه دنبال معيشت و كار برود.
«وَ يَبْكِي اللَّيْلَ عَلَى خَطِيئَتِهِ» شب كه مىشود با خدا خلوت مىكند، براى گناهانش گريه مىكند. بارك الله، خدا ان شاء الله اين صفات را به ما مرحمت بفرمايد.
«إِنْ سَلَكَ مَعَ أَهْلِ الدُّنْيَا كَانَ أَكْيَسَهُمْ» «كَيس» به معناى زرنگى است. اگر با اهل دنيا مىنشيند حواسش خيلى جمع است كه سرش كلاه نرود. با اين برگ سبز نشان دادن ها، خيلى ها را مىخرند مثلاً خود ما، مقدار پولى دست مىگيرند و مىگويند: آقا، ببخشيد اين پول مال شما باشد، محبّت كنيد اين كار را برايمان انجام دهيد. واقعاً روزگار بدى شده است. خدا دين ما را حفظ كند. مؤمن زرنگ است تا خداى ناخواسته كلاه سرش نرود.
«وَ إِنْ سَلَكَ مَعَ أَهْلِ الْآخِرَةِ كَانَ أَوْرَعَهُمْ» اگر با اهل آخرت برخورد مىكند دلش مىخواهد كه بالا دست اينها باشد. مىگويد كه هر چه اين آقا تقوا دارد من مىخواهم بيشتر از او داشته باشم. هر چه اين آقا ورع دارد من بايد بالاتر داشته باشم.