شود. در اينجا هم، نوع سؤال حضرت موسى بن جعفر(ع) نشان دهنده خاص بودن آن است كه فرموده مگر املاء پيغمبر(ص) نيست؟ حضرت صادق(ع) هم يك دفعه جواب نمىدهد. ايشان مقدارى تأمّل مىكند و بعد جواب مىدهد؛ چرا تأمل كرد؟ ببينيد اينها نشان مىدهد كه قضيه، قضيه خيلى مهمّى بوده است.
«وَ جَبْرَئِيلُ وَ الْملائِكَةُ الْمقرّبونَ شُهُودٌ» پدر جان، به اين صورت نبود كه جبرئيل و ملائكه مقرّبين بيايند و شاهد وصيت باشند؟
«قَالَ: فَأَطْرَقَ طَوِيلًا» وقتى موسى بن جعفر(ع) اين سؤال را پرسيد حضرت(ع) مقدارى تأمل كرد و بعد جواب داد.
«ثُمَّ قَالَ: يَا أَبَا الْحَسَنِ» كه فرزندشان موسى بن جعفر(ع) باشد.
«قَدْ كَانَ مَا قُلْتَ» بله، بله، همان گونه است كه شما گفتيد. حضرت(ع) با اين بيان، سخن فرزندشان را امضاء كرد يعنى كاتب، اميرالمؤمنين(ع) بوده است و املاء از رسول الله(ص) مىباشد. شهود هم ملائكه بودند. همه را حضرت(ع) تأييد كرد.
«وَ لَكِنْ حِينَ نَزَلَ بِرَسُولِ اللَّهِ(ص) الْأَمْرُ» اين وصيتى كه شما سؤال كردى، آن زمانى وارد شد كه ديگر امر حضرت(ص) نازل شده بود. منظور از امر، موت است يعنى زمان وفات حضرت(ص) رسيده بود.
«نَزَلَتِ الْوَصِيَّةُ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ» اين وصيت از طرف خدا آمد.
«كِتَاباً مُسَجَّلًا» يعنى به صورت كاملاً برنامه ريزى شده. اگر چيزى را خيلى محكم كارى كنند، به{a«مسجّل»a} تعبير مىكنند.
«نَزَلَ بِهِ جَبْرَئِيلُ» اين كتاب را حضرت جبرئيل(ع) آورد، با چه كسى؟
«مَعَ أُمَنَاءِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مِنَ الْملائِكَةِ» با امينهاى خدا. ملائكه ديگر هم ممكن است همراه جبرئيل بوده باشند مانند اسرافيل و... كه بيان نكردند.
«فَقَالَ جَبْرَئِيلُ: يَا مُحَمَّدُ، مُرْ بِإِخْرَاجِ مَنْ عِنْدَكَ اِلّا وَصِيَّكَ» وقتى مشرّف شدند محضر مبارك حضرت رسول(ص) جبرئيل عرض كرد: يا رسول الله، امر بفرماييد