كه هر كه در خانه است بيرون برود و به جز وصى شما شخص ديگرى نباشد. چرا فقط وصى باشد؟
«لِيَقْبِضَهَا مِنَّا» تا اين وصيت را از ما بگيرد
«وَ تُشْهِدَنَا بِدَفْعِكَ إِيَّاهَا إِلَيْهِ» خود شما هم شاهد باشى كه اين وصيت به دست مبارك شما به اميرالمؤمنين(ع) داده شده است.
«ضَامِناً لَهَا يَعْنِي عَلِيّاً(ع)» چه كسى ضامن باشد؟ يعنى از اميرالمؤمنين(ع) تضمين بگيرى كه به اين وصيت عمل شود كه آيا حاضرى به اين وصيت عمل كنى يا نه؟ پس فقط دادن وصيت نبوده است بلكه تضمين در عمل هم گرفته شده بود.
«فَأَمَرَ النَّبِيُّ(ص) بِإِخْرَاجِ مَنْ كَانَ فِي الْبَيْتِ مَا خَلَا عَلِيّاً(ع) وَ فَاطِمَةُ فِيمَا بَيْنَ السِّتْرِ وَ الْبَابِ» حضرت(ص) هم دستور فرمود هر كه در اتاق است بيرون برود فقط اميرالمؤمنين(ع) بماند. حضرت زهرا (عليها السلام) هم بين پرده و در بود كه حضرت(ص) فرمود: تأمّل كن، مثل اينكه بى بى(عليها السلام) هم حركت كردند كه بيرون بروند؛ البتّه خداى ناخواسته به روايت چيزى نسبت نمىدهم ولى به نظر حقير، جدّه ما بلند شدند كه بروند، بين پرده و در بودند كه حضرت(ص) فرمود: تأمّل كن، چون وصيت در حالى گفته شده است كه بى بى(عليها السلام) هم در همان جا بوده اند.
«فَقَالَ جَبْرَئِيلُ: يَا مُحَمَّدُ، رَبُّكَ يُقْرِئُكَ السَّلام وَ يَقُولُ» حضرت جبرئيل(ع) به رسول الله(ص) خطاب كرد: پروردگارت سلام مىرساند و چنين مىفرمايد:
«هَذَا كِتَابُ مَا كُنْتُ عَهِدْتُ إِلَيْكَ وَ شَرَطْتُ عَلَيْكَ» اين كتابى است كه من با اين كتاب، قرارداد و شرط و عهدى با شما بستم
«وَ شَهِدْتُ بِهِ عَلَيْكَ وَ أَشْهَدْتُ بِهِ عَلَيْكَ ملائِكَتِي» و من ملائكه را شاهد گرفتم
«وَ كَفَى بِي يَا مُحَمَّدُ شَهِيداً» و من براى شهادت در اين مسأله كافى هستم يعنى كأنه اگر آنها هم نباشند مشكلى پيش نمىآيد، من خودم در اين شهادت كفايت مىكنم.