(رهبران در پاسخ) گويند:» بلكه (خودتان) مؤمن نبوديد. (29) و براى ما هيچ تسلّطى بر شما نبود، بلكه (شما) گروهى طغيانگر بوديد. (30) پس سخن (سنّت گونه) پروردگارمان در مورد (مجازات) ما تحقق يافت، قطعاً ما چشنده (عذاب) هستيم! (31) و شما را گمراه كرديم، [چرا] كه ما گمراه بوديم. « (32) و در واقع آنان در آن روز در عذاب شريكند. (33) در حقيقت ما با خلافكاران اينچنين مى كنيم. (34) [چرا] كه آنان هنگامى كه به ايشان گفته مىشد:» هيچ معبودى جز خدا نيست. «همواره تكبّر مىورزيدند؛ (35) و مىگفتند:» آيا واقعاً ما معبودانمان را بخاطر شاعرى ديوانه رهاكنيم؟! « (36) (چنين نيست،) بلكه حق را آورده و فرستادگان (الهى) را تاييد كردهاست. (37) قطعاً شما عذاب دردناكى را خواهيد چشيد! (38) و جز به آنچه همواره انجام مىداديد مجازات نخواهيد شد. (39) جز بندگان خالص شده خدا؛ (40) آنان برايشان» روزى «معيّنى است، (41) (از انواع) ميوههاست، و آنان گرامى داشته شدهاند؛ (42) در حالى كه در بوستانهاى پر نعمت (بهشت)، (43) برتخت هايى روياروى همند، (44) جامى از (شراب) لبريز برگردشان چرخانده مىشود، (45) (شرابى) سپيد (و درخشان) كه براى نوشندگان لذت بخش است؛ (46) نه در آن تباهى (خرد) است، و نه آنان از آن مست مىشوند. (47) و نزد آنان (همسرانى) چشم فروهشته [و] فراخ ديده باشند؛ (48) (از شدّت سفيدى) چنانكهگويى آنان تخم مرغ هاى (زير پر) پنهان مانده اند. (49) و برخى آنان به برخى [ديگر] رو كرده در حالى كه از يكديگر مىپرسند، (50) گويندهاى از آنان مىگويد:» راستى من همنشينى (در دنيا) داشتم. (51) كه مىگفت: آيا قطعاً تو از تأييد كنندگان (معاد) هستى؟ (52) آيا هنگامى كه مُرديم و خاك و استخوانهايى (پوسيده) شديم آيا واقعاً ما جزاداده مىشويم؟! « (53) گويد:» آيا شما (از جاى او) آگاهيد؟ « (54) پس آگاه شود و او را در ميان دوزخ ببيند؛ (55)