گويد:» به خدا سوگند واقعاً نزديك بود [مرا] به هلاكت اندازى. (56) و اگر نعمت پروردگارم نبود، حتماً از احضار شدگان (در دوزخ) بودم! (57) پس آيا ما جز به (همان) مرگ اوّلمان (ديگر) نمىميريم. (58) و ما عذاب نخواهيم شد؟! (59) قطعاً تنها اين كاميابى بزرگ است! « (60) پس بايد براى مثل اين (پاداش) كوشندگان عمل كنند. (61) آيا اين (نعمتهاى بهشتى بعنوان نخستين) پذيرايى بهتر است، يا درخت (نفرتانگيز) زَقُّوم؟! (62) كه ما آن را آزمايش (و عذاب) براى ستمكاران قرار داديم. (63) كه آن درختى است كه از بُن دوزخ بيرون مى آيد؛ (64) شكوفه آن (درخت، از زشتى) چنانكهگويى همانند سرهاى شيطانهاست! (65) و قطعاً آن (ستمكار) ان از آن مى خورند و شكمها را از آن پرمىكنند. (66) سپس قطعاً آنان بر روى آن (غذا)، آب سوزان آلوده مى نوشند! (67) سپس قطعاً بازگشت آنان به سوى دوزخ است. (68) [چرا] كه آنان پدرانشان را گمراه يافتند، (69) و آنان بدنبال آن (پدر) ان مىشتابند. (70) و بيقين قبل از آنان بيشتر پيشينيان گمراه شدند. (71) و بيقين در [ميان] آنان هشدارگرانى فرستاديم. (72) پس بنگر كه فرجام هشدارداده شدگان چگونه شد؟! (73) مگر بندگان خالص شده خدا (كه نجات يافتند.) (74) و بيقين نوح، ما را نداداد، و چه خوب پاسخ دهندهاى بوديم. (75) و وى و خانواده اش را از اندوه بزرگ نجات داديم؛ (76) و تنها نسل اورا باقى گذاشتيم. (77) و (نام نيك) او را در (ميان ملتهاى) پسين برجاى گذاشتيم. (78) در ميان جهانيان سلام بر نوح [باد]؛ (79) كه ما اينگونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (80)