و قربانى بزرگى را تاوان او داديم. (107) و (نام نيك) اورا در (ميان ملت هاى) پسين برجاى گذاشتيم. (108) سلام بر ابراهيم! (109) اينگونه، نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (110) [چرا] كه او از بندگان مؤمنِ ما بود. (111) و او را به اسحاق در حالى كه پيامبرى از شايستگان بود بشارت داديم. (112) و به او و به اسحاق بركت داديم؛ و از نسل آن دو (برخى) نيكوكارند و (برخى) ستمكارى آشكار، برخويشتنند. (113) و بيقين به موسى و هارون منّت نهاديم [و نعمت بزرگى بخشيديم]. (114) و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات داديم؛ (115) و آنان را يارى كرديم، پس فقط (آنان) بر دشمنان پيروز شدند. (116) و به آن دو، كتاب روشنگر داديم؛ (117) و آن دو را به راه راست راهنمايى كرديم. (118) و (نام نيك) آن دو را در (ميان ملت هاى) پسين برجاى گذاشتيم. (119) سلام بر موسى و هارون! (120) كه اينگونه نيكوكاران را پاداش مىدهيم. (121) [چرا] كه آن دو از بندگان مؤمن ما بودند. (122) و قطعاً الياس از [جمله] فرستادگان (خدا) بود؛ (123) آنگاه كه به قومش گفت:» آيا خودنگهدارى (و پارسايى) نمى كنيد؟! (124) آيا بتِ» بعل «را مى خوانيد (و مى پرستيد) و نيكوترين آفرينندگان را رها مى سازيد؟! (125) (همان) خدا كه پروردگار شما و پروردگار نياكان نخستين شماست! « (126) پس او را تكذيب كردند؛ و قطعاً آنان (براى عذاب) احضار شدگانند! (127) مگر بندگان خالص شده خدا. (128) و (نام نيك) او را در (ميان امتهاى) پسين برجاى گذارديم. (129) سلام بر الياسين! (130)