آيا خدا كفايت كننده بندهاش نيست؟! و تورا از كسانى كه غير او هستند، مىترسانند. و هر كسى را خدا (بخاطر اعمالش) در گمراهى وانهد، پس هيچ راهنمايى براى او نيست. (36) و هر كسى را خدا رهنمون شود، پس هيچ گمراه كنندهاى براى او نيست؛ آيا خدا شكست ناپذيرى صاحب انتقام نيست؟! (37) و اگر از آن [مشرك] ان بپرسى:» چه كسى آسمانها و زمين را آفريد؟ «حتماً مىگويند:» خدا «بگو:» و آيا هيچ درباره آنچه كه غير از خدا مى خوانيد (و مى پرستيد) نظر كرديد كه اگر خدا زيانى براى من بخواهد، آيا آنان برطرف كننده زيان او هستند؟! يا (اگر) رحمتى براى من بخواهد، آيا آنها بازدارنده رحمت او هستند؟! «بگو:» خدا مرا بس است؛ توكّل كنندگان فقط بر او توكّل مى كنند. « (38) بگو:» اى قوم [من]! هر چه مقدور شماست انجام دهيد، كه من (هم) انجام مىدهم؛ و در آينده خواهيد دانست، (39) چه كسى عذابى كه رسوايش سازد او را در رسد، و عذابى پايدار بر او فرود آيد! « (40) در حقيقت ما كتاب [قرآن] را براى مردم بحق برتو فروفرستاديم، و هر كس راه يابد پس به سود خود اوست؛ و هر كس گمراه شود پس فقط به زيان خود گمراه مىشود؛ و تو حمايتگر آنان نيستى. (41) خدا جانها را هنگام مرگشان و (نيز روح) آنكه نمرده است را در خوابش بطور كامل مىگيرد. پس (جان) كسى را كه مرگ را بر او مقرر كرده نگاه مىدارد و (روح آن) ديگرى را تا سرآمد معيّنى باز مى فرستد؛ قطعاً در آن [ها] نشانههايى است براى گروهى كه تفكّر مىكنند. (42) بلكه آيا غير از خدا شفاعتگرانى برگزيده اند؟! بگو:» آيا (از آنان شفاعت مى طلبيد) و گرچه هرگز مالك چيزى نمىباشند و خردورزى نمىكنند؟! « (43) بگو:» تمام شفاعت فقط از آنِ خداست، كه فرمانروايى آسمانها و زمين تنها از آن اوست، سپس فقط به سوى او بازگردانده مىشويد. « (44)