در حالى كه راهنما و يادآورى براى خردمندان بود. (54) پس شكيبا باش كه وعده خدا حق است. و براى پيامد (كارهاى) خود آمرزش طلب، و به هنگام صبح و عصر باستايش پروردگارت تسبيح گوى. (55) در حقيقت كسانى كه در باره آيات خدا، بدون دليلى كه برايشان آمده باشد مجادله مىكنند، در سينههايشان جز تكبّرى كه آنان بدان نرسند، نيست؛ پس به خدا پناه ببر؛ [چرا] كه فقط او شنواى بيناست. (56) مسلماً آفرينش آسمانها و زمين از آفرينش مردم بزرگتر است، و ليكن بيشتر مردم نمىدانند. (57) و نابينا و بينا مساوى نيستند؛ و كسانى كه ايمان آورده، و [كارهاى] شايسته انجام دادهاند با بدكاران (يكسان نيستند)؛ چه اندك متذكّر مىشويد. (58) قطعاً ساعت (رستاخيز) آمدنى است، در حالى كه هيچ ترديدى در آن نيست؛ و ليكن بيشتر مردم ايمان نمىآورند. (59) و پروردگار شما گفت:» مرا بخوانيد تا (دعاى) شما را بپذيرم! در واقع كسانى كه نسبت به پرستش من تكبّر مىورزند بزودى با خوارى وارد جهنّم مىشوند! « (60) خدا كسى است كه شب را براى شما (تاريك) قرار داد تا در آن آرام بگيريد، و روز را روشنى بخش (قرار داد، چرا) كه قطعاً خدا نسبت به مردم داراى بخشش است؛ و ليكن بيشتر مردم سپاسگزارى نمىكنند. (61) اين خدا پروردگار شماست! كه آفريدگار هر چيزى است؛ هيچ معبودى جز او نيست؛ پس چگونه (از حق) بازگردانده مىشويد؟! (62)