و براى آنان همنشينانى برانگيختيم، پس آنچه را كه در پيش رويشان و پشت سر آنان است را برايشان آراستند، و گفتار (وعده عذاب) در ميان امتهايى از جن و انسان [ها] كه از پيش آنان بودند، برايشان تحقق يافت؛ [چرا] كه آنان زيانكار بودند. (25) و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند:» به اين قرآن گوش فرا ندهيد؛ و در (قرائت) آن (سخن) بيهوده سر دهيد، تا شايد شما پيروز شويد. « (26) و قطعاً به كسانى كه كفر ورزيدند عذاب شديدى مىچشانيم، و حتماً آنان را بر طبق بدترين چيزى كه همواره انجام مىدادند كيفر مىدهيم! (27) اين آتش سزاى دشمنان خداست، كه براى آنان در آنجا سراى ماندگار است، به كيفر اينكه همواره آيات ما را انكار مىكردند. (28) و كسانى كه كفر ورزيدند گفتند:» [اى] پروردگار ما! كسانى را كه از جن و انسان [ها] ما را گمراه كردند به ما بنمايان تا آنها را زير گامهاى خود قرار دهيم، تا از فروترين (و خوارترين افراد) شوند. « (29) در حقيقت كسانى كه گفتند:» پروردگار ما خداست. «سپس پايدارى كردند، فرشتگان بر آنان فرود مىآيند (و مىگويند) كه:» مترسيد و اندوهگين مباشيد، و مژده باد بر شما، به بهشتى كه همواره (بدان) وعده داده مىشديد. (30) ما ياوران (و دوستان) شما در زندگى پست (دنيا) و در آخرت هستيم؛ و در آنجا آنچه خودتان ميل داريد براى شما (فراهم) است، و در آنجا آنچه را فرا مىخوانيد براى شما (آماده) است. (31) (اين نخستين) پذيرايى از جانب (خداى) بسيار آمرزنده مهرورز است. « (32) و چه كسى نيكو سخنتر است از كسى كه به سوى خدا فراخواند، و [كار] شايسته انجام دهد، و گويد:» در حقيقت من از تسليم شدگانم؟! « (33)