و به همين خاطر، پس تو (مردم را به سوى دين) فراخوان، و همانگونه كه فرمان داده شدى پايدارى كن، و از هوسهايشان پيروى مكن، و بگو:» به كتابى كه خدا فرو فرستاده ايمان آوردم و فرمان داده شدم تا در ميان شما عدالت (پيشه) كنم؛ خدا پروردگار ما و پروردگار شماست؛ كردارهاى ما تنها براى ماست و كردارهاى شما تنها براى شماست. هيچ حجّت (و بحثى) بين ما و بين شما نيست؛ خدا بين ما و شما جمع مىكند و فرجام (همه شما) فقط به سوى اوست. « (15) و كسانى كه درباره خدا بعد از آنكه (دعوت) او (توسط مردم) پذيرفته شد، بحث (و ستيز) مىكنند، دليلشان نزد پروردگارشان بى پايه (و باطل) است؛ و خشم (خدا) بر آنان است و عذاب شديدى براى آنان (آماده) است. (16) خدا كسى است كه كتاب را به حق فروفرستاد و (نيز) ترازو را. تو چه مىدانى شايد ساعت (رستاخيز) نزديك باشد! (17) كسانى كه به آن (رستاخيز) ايمان نمىآورند، بدان شتاب مىورزند؛ و كسانى كه ايمان آوردهاند از آن بيمناكند، و مىدانند كه آن (رستاخيز) حقّ است؛ آگاه باشيد قطعاً كسانى كه در مورد ساعت (رستاخيز) مجادله مىكنند، در گمراهى دورى هستند. (18) خدا نسبت به بندگانش [پيوسته] لطف دارد هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) روزى مىدهد؛ و او نيرومند [و] شكستناپذير است. (19)