هر كس كشت آخرت را بخواهد، براى او در كشتش مىافزايم؛ و هر كس كشت دنيا را بخواهد [برخى] از آن، بدو مىدهيم، و براى او در آخرت هيچ بهرهاى نيست. (20) بلكه آيا شريكان (معبود گونه) براى آنان است كه چيزى از دين را كه خدا بدان رخصت نداده است، برايشان مقرر كردند و اگر سخن فيصله بخش (در مورد مهلت دادن به مخالفان) نبود، حتماً در ميان آنان داورى مىشد، و در حقيقت ستمكاران براى شان عذابى دردناك است! (21) (در رستاخيز) ستمكاران را مىبينى در حالى كه از آنچه بدست آوردهاند بيمناكند، و حال آنكه آن (عذاب) بر آنان واقع مىشود؛ و كسانى كه ايمان آورده و (كارهاى) شايسته انجام دادهاند در بوستانهاى بهشتند، تنها براى آنان آنچه را كه بخواهند نزد پروردگارشان (آماده) است؛ اين فقط فضيلت بزرگ است. (22) اين (همان) چيزى است كه خدا بندگانش را كه ايمان آورده و (كارهاى) شايسته انجام دادهاند (بدان) مژده مىدهد. بگو:» از شما هيچ پاداشى بر اين (رسالت) نمىطلبم جز دوستى در (مورد) نزديكان؛ «و هر كس نيكى را بدست آورد، براى او در آن نيكى مىافزاييم؛ براستى كه خدا بسيار آمرزنده [و] بسى سپاسگزار است. (23) بلكه مىگويند:» بر خدا دروغ بسته است؟! «و اگر خدا بخواهد بر دل تو مُهر مىنهد، و خدا باطل را نابود مىكند و حق را با كلماتش تثبيت مىكند؛ [چرا] كه او به (اسرار) درون سينهها داناست. (24) و او كسى است كه توبه را از بندگانش مىپذيرد و از بدىها در مىگذرد، و آنچه را انجام مىدهيد مىداند. (25)