44- سورة الدخان به نام خداى گستردهمهرِ مهرورز حاميم. (1) سوگند به كتاب (قرآن) روشنگر! (2) كه ما آن را در شبى خجسته فرو فرستاديم؛ در واقع ما هشدار گريم. (3) در آن (شب) هر چيز استوارى جدا كرده مىشود؛ (4) در حالى كه فرمانى از نزد ماست؛ [چرا] كه ما فرستندهايم. (5) (اينها) بخاطر رحمتى از جانب پروردگار توست، كه در حقيقت تنها او شنوا [و] داناست. (6) (همان) پروردگار آسمانها و زمين و آنچه بين آن دو است، اگر اهل يقين باشيد. (7) هيچ معبودى جز او نيست؛ زنده مىكند و مىميراند؛ پروردگار شما و پروردگار نياكان نخستين شماست. (8) بلكه آنان در شكّند (و) بازى مىكنند. (9) پس نگهبان (و منتظر) روزى باش، كه آسمان دودى آشكار آورد، (10) كه مردم را فرا مىگيرد؛ اين عذاب دردناكى است! (11) (مىگويند:) [اى] پروردگار ما! عذاب را از ما بر طرف كن كه ما مؤمنيم. (12) از كجا براى آنان يادآورى باشد در حالى كه فرستادهاى روشنگر به سراغ آنان آمد، (13) سپس از او روى برتافتند، و گفتند:» دانش آموختهاى ديوانه است. « (14) در حقيقت ما، اندكى عذاب را (از شما) برطرف مىسازيم، حتماً شما (به كفر خود) باز مىگرديد. (15) (ياد كن) روزى را كه با سختگيرىِ بزرگى (بر آنان) سخت مىگيريم، كه ما انتقام گيرندهايم. (16) و بيقين پيش از آنان قوم فرعون را آزموديم در حالى كه فرستادهاى ارجمند به سراغشان آمد، (17) (و گفت:) كه بندگان خدا را به من بازگردانيد، [چرا] كه من فرستادهاى درستكار براى شما هستم؛ (18) و اينكه بر خدا برترى مجوييد كه من براى شما دليلى آشكار آوردم. (19) و در حقيقت من به پروردگارم و پروردگار شما پناه برم (از اين) كه (مرا متهم و) سنگسار كنيد. (20) و اگر به من ايمان نمىآوريد، پس (از من) كنارهگيرى كنيد. (21)