در حقيقت كسانى كه با تو بيعت مىكنند فقط با خدا بيعت مىكنند، كه دست (قدرت) خدا برفراز دستان آنان است؛ و هر كس پيمان شكنى كند پس فقط بر زيان خودش پيمان مىشكند؛ و هر كه بدانچه بر آن با خدا پيمان بسته است وفاكند، پس بزودى پاداشى بزرگ به او خواهد داد. (10) بزودى واپس ماندگان از عربهاى (صحرانشين) به تو مىگويند:» اموال ما و خانوادههايمان، ما را (به خود) مشغول داشت، پس براى ما طلب آمرزش كن! «با زبانهايشان چيزى را مىگويند كه در دلهايشان نيست بگو:» اگر (خدا) زيانى براى شما بخواهد، يا سودى براى شما بخواهد، پس چه كسى از طرف خدا براى شما صاحب اختيار چيزى است؟ (تا مانع او شود!) بلكه خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (11) بلكه يقين كرديد كه فرستاده (خدا) و مؤمنان به سوى خانوادههايشان هرگز بازنخواهند گشت؛ و اين در دلهاى شما آراسته شده بود و باگمان بدى گمان برديد، و گروهى هلاك شده بوديد. « (12) و هر كس كه به خدا و فرستادهاش ايمان نياورد پس (سرنوشتش دوزخ است، چرا) كه ما براى كافران شعله فروزان (آتش) آماده كردهايم! (13) و فرمانروايى آسمانها و زمين فقط از آنِ خداست؛ هر كس را بخواهد (و شايسته بداند) مىآمرزد؛ و هر كس را بخواهد (و مستحق باشد) عذاب مىكند؛ و خدا بسيار آمرزنده [و] مهرورز است. (14) هنگامى كه باشتاب به سوى غنيمتها به راه مىافتيد تا آنها را بگيريد، واپس ماندگان بزودى مىگويند:» ما را واگذاريد تا بدنبال شما بياييم. «در حالى كه مىخواهند كلام خدا را تغيير دهند؛ بگو:» بدنبال ما نياييد، اينگونه خدا پيش از (اين) گفت. «پس بزودى مىگويند:» بلكه به ما حسد مىورزيد. «بلكه (آنان) هرگز جز اندكى بطور عميق نمىفهميدند. (15)