و چه بسيار گروههايى را كه پيش از آنان هلاك كرديم، كه ايشان از آنان سختتر بودند و شهرها را گشودند؛ آيا هيچ راه فرارى (براى آنان از عذاب) بود؟! (36) قطعاً در اين (مطلب) تذكرى است براى كسى كه او دل (و عقل) دارد، يا گوش فرا دهد، در حالى كه گواهى، (متوجه) باشد. (37) و بيقين آسمانها و زمين و آنچه را در ميان آنهاست در شش روز (و دوره) آفريديم، و هيچ خستگى به ما نرسيد. (38) پس بر آنچه مىگويند، شكيبا باش؛ و پيش از طلوع خورشيد و قبل از غروب، با ستايش پروردگارت تسبيح گوى. (39) بخشى از شب (را بپاخيز) و او را تسبيح گوى. و از پى سجدهها (نيز تسبيح گوى). (40) و گوش فرا ده روزى كه دعوت گر از مكانى نزديك ندا مىدهد، (41) (همان) روزى كه بانگ (بزرگ رستاخيز) را به حق مىشنوند؛ آن روز خروج (از قبرها) است. (42) در حقيقت فقط ما زنده مىكنيم و مىميرانيم، و فرجام (همه) تنها به سوى ماست. (43) روزى كه زمين برآنان بشكافد، بسرعت (از آن بيرون مىآيند)؛ اين گرد آورى است كه براى ما آسان است. (44) ما به آنچه مىگويند داناتريم، و تو برآنان زورگوى نيستى؛ پس كسانى را كه از تهديد (عذاب من) مىترسند به قرآن متذكر ساز! (45) 51- سورة الذاريات به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز سوگند به بادهايى كه (ابرها را) كاملًا پراكنده مىكنند! (1) و (سوگند به ابرهاى) حمل كننده (بار) سنگين! (2) و (سوگند به كشتىهايى كه) به آسانى روانند! (3) و (سوگند به فرشتگانى كه) تقسيم كننده كار [ها] يند! (4) قطعاً آنچه (بدان) وعده داده مىشويد راست است؛ (5) و مسلماً جزاى (اعمال) واقع شدنى است. (6)