(آنان) در حالى كه چشمانشان (از ترس) فروتن گشته از قبرها بيرون مىآيند، چنانكه گويى آنان ملخهاى پراكندهاند. (7) در حالى كه به سوى آن فراخواننده شتابانند؛ كافران مىگويند:» اين روزى دشوار است! « (8) پيش از آنان، قوم نوح (نيز نشانههاى ما را) دروغ انگاشتند، و بنده ما (نوح) را تكذيب كرده و گفتند:» (او) ديوانه است. «و (او از انجام رسالتش) بازداشته شد. (9) و پروردگارش را خواند:» كه من شكست خوردهام پس مرا يارى كن (و پيروز گردان)! « (10) و درهاى آسمان را با آبى ريزان گشوديم؛ (11) و زمين را با چشمه ساران شكافتيم؛ و آب (ها) روبروشدند (و به هم پيوستند) بر كارى كه معين شده بود! (12) و او را بر (كشتى) داراى صفحههاى (چوبى) و ميخها سوار كرديم؛ (13) كه زير نظر ما روان مىشد. تا پاداشى باشد براى كسى كه مورد (انكار و) ناسپاسى قرارگرفته بود. (14) و بيقين آن را برجاى نهاديم در حالى كه نشانهاى (عبرت آموز) بود؛ پس آيا ياد آورنده (و پندگيرنده) اى هست؟ (15) پس (بنگر كه) عذاب من و هشدارها [يم] چگونه بود! (16) و بيقين قرآن را براى يادآورى آسان ساختيم؛ پس آيا يادآورنده (و پندگيرندهاى) هست؟! (17) (قوم) عاد (نيز نشانههاى ما را) دروغ انگاشتند؛ پس (بنگر كه) عذاب من، و هشدارها [يم] چگونه بود! (18) در واقع در روز شوم مستمرى تند باد سردى برآنان فرستاديم، (19) كه (آن باد) مردم را از جاى بر مىكند چنانكه گويى آنان تنههاى درختان خرماى ريشه كن شدهاند! (20) پس (بنگر كه) عذاب من و هشدارها (يم) چگونه بود! (21) و بيقين قرآن را براى يادآورى، آسان ساختيم؛ پس آيا ياد آورنده (و پندگيرندهاى) هست؟! (22) (قوم) ثمود (نيز هشدارگران و) هشدارها را دروغ انگاشتند، (23) و گفتند:» آيا از بشرى تنها كه از (ميان) ماست پيروى كنيم؟! در اين صورت قطعاً ما در گمراهى و ديوانگى هستيم. (24) آيا از ميان ما آگاه كننده (وحى) بر او (صالح) فروافكنده شده است؟! بلكه او بسيار دروغگو [و] متكبّرى هوسباز است. « (25) فردا بزودى خواهند دانست، چه كسى بسيار دروغگو [و] متكبّرى هوسباز است! (26) در حقيقت ما ماده شتر را براى آزمايش آنان مىفرستيم، پس نگهبان (و منتظر واكنش) آنان باش و شكيبايى ورز! (27)