پس فرجام آن دو اين شد كه هر دو در آتشاند در حالى كه در آنجا ماندگارند؛ و اين كيفر ستمكاران است. (17) اى كسانى كه ايمان آوردهايد! [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ كنيد و هر شخصى بايد بنگرد كه براى فرداى (رستاخيز) چه چيزى پيش فرستاده است، و [خودتان را] از [عذاب] خدا حفظ كنيد كه خدا به آنچه انجام مىدهيد آگاه است. (18) و همچون كسانى نباشيد كه خدا را فراموش كردند پس (خدا) خودشان را از يادشان برد؛ فقط آنان نافرمانبردارند. (19) اهل آتش و اهل بهشت مساوى نيستند، فقط اهل بهشت كاميابند. (20) اگر (بر فرض) اين قرآن را بر كوهى فرو مىفرستاديم، حتماً آن را فروتن [و] از هراس خدا متلاشى مىديدى؛ و اين مثالهايى است كه آنها را براى مردم مىزنيم، باشد كه آنان تفكّر كنند. (21) او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، داناى نهان و آشكار است، او گسترده مهر [و] مهرورز است. (22) او خدايى است كه هيچ معبودى جز او نيست، فرمانروا، كاملًا پاك (از هر عيب و نقص،) سلامت بخش، ايمنى بخش نگهبان، شكستناپذير، جبران كننده، بزرگ منش. منزّه است خدا از آنچه شريك (او) قرار مىدهند. (23) او خدايى است آفريننده، آفريدگار، چهره پرداز، نامهاى نيكو فقط از آن اوست؛ آنچه در آسمانها و زمين است براى او تسبيح مىگويند؛ و او شكستناپذير [و] فرزانه است. (24)