60- سورة الممتحنة به نام خداى گسترده مهرِ مهرورز اى كسانى كه ايمان آوردهايد! دشمن من و دشمن (خود) تان را دوست نگيريد! (شما طرح) دوستى با آنان مىافكنيد، در حالى كه به آنچه از حق براى شما آمده كفر ورزيدند؛ فرستاده (خدا) و شما را، بخاطر ايمانتان به خدا كه پروردگارتان است، بيرون مى رانند؛ اگر شما براى جهاد در راه من و در طلب خشنودى من بيرون آمدهايد (با آنان طرح دوستى نيفكنيد.) به پنهانى با آنان دوستى مىكنيد در حالى كه من به آنچه پنهان مىداريد و آنچه آشكار مىكنيد داناترم؛ و هر كس از شما آن (كار) را انجام دهد پس بتحقيق از راه درست گمراه شده است. (1) اگر شما را بيابند دشمنان شما خواهند بود و دستهايشان و زبانهايشان را به بدى، به سوى شما مىگشايند، و كفر ورزيدن شما را آرزو دارند. (2) خويشاوندان شما و فرزندانتان روز رستاخيز سودى براى شما نخواهند داشت؛ بين شما جدايى مىاندازد. و خدا به آنچه انجام مىدهيد بيناست. (3) بيقين براى شما در (روش) ابراهيم و كسانى كه همراه اويند (الگويى براى) پيروى نيكوست؛ هنگامى كه به قومشان گفتند:» در واقع ما نسبت به شما و آنچه غير از خدا مىپرستيد تعهدى نداريم (آيين) شما را انكار مىكنيم؛ و بين ما و بين شما دشمنى و كينه هميشگى آشكار شده است؛ تا اينكه به خداى يگانه ايمان آوريد؛ جز سخن ابراهيم به پدر (مادرش يا عموي) ش (كه گفت:) قطعاً براى تو طلب آمرزش مىكنم در حالى كه مالك هيچ چيزى از طرف خدا براى تو نيستم. [اى] پروردگار ما! فقط برتو توكّل كرديم و تنها به سوى تو بازگشتيم، و فرجام (همه) فقط به سوى توست. (4) [اى] پروردگار ما! ما را (وسيله) آزمايش براى كسانى كه كفر ورزيدند قرار مده؛ و ما را بيامرز! [اى] پروردگار ما! براستى كه تنها تو شكستناپذير [و] فرزانهاى. (5)