و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و شهرهاى زير و رو شده (قوم لوط) خطاكارانه آمدند، (9) و فرستاده پروردگارشان را نافرمانى كردند، و (خدا) با گرفتارى فزايندهاى آنان را گرفتار ساخت. (10) در حقيقت ما هنگامى كه آب طغيان كرد، شما را در (كشتىِ) روان سوار كرديم. (11) تا آن را براى شما يادآورنده قرار دهيم و گوشهاى فراگيرنده آن را فراگيرد. (12) و هنگامى كه دمى يگانه در شيپور (حوادث آستانه رستاخيز) دميده شود، (13) و زمين و كوهها (از جاى) برداشته شود و با يك (ضربه) خردكننده خُرد (و هموار) شوند! (14) و در آن روز حادثه (رستاخيز) واقع شود، (15) و آسمان شكافته شود پس آن (آسمان) در آن روز سست باشد. (16) و فرشتگان در اطراف آن (آسمان) هستند؛ و در آن روز تخت (جهاندارى و تدبير هستى) پروردگارت را هشت (نفر) بر فرازشان حمل مىكنند. (17) در آن روز (شما بطورى) عرضه مىشويد كه هيچ پنهانى از شما پوشيده نمىماند. (18) و امّا كسى كه نامه (عمل) ش بدست راستش داده شود، پس مىگويد:» (بياييد) نامه (عمل) من را بگيريد بخوانيد! (19) در حقيقت من مىدانستم كه من حساب (اعمال) م را ملاقات مىكنم. « (20) پس او در زندگى رضايتبخش است، (21) در بهشتى عالى، (22) كه چيدن (ميوههاى) آن، نزديك است. (23) (به آنان گفته مىشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا؛ بخاطر آنچه در روزگاران گذشته از پيش فرستاديد! (24) و امّا كسى كه نامه (اعمال) ش بدست چپش داده شود، پس مىگويد:» اى كاش نامه (عمل) م به من داده نمىشد. (25) و نمىدانستم كه حساب من چيست! (26) اى كاش آن (حالت) به پايان مىرسيد. (27) ثروتم (عذابى را) از من دفع نكرد، (28) تسلّط من از (دست) من رفت! « (29) (ندا آيد:) او را بگيريد و وى را ببنديد! (30) سپس او را در دوزخ وارد كنيد (و بسوزانيد!) (31) سپس او را در زنجيرى كه طولش هفتاد ذرع (سى و پنج متر) است (دربند نماييد) و او را وارد (آتش) كنيد! (32) (چرا) كه او هرگز به خداى بزرگ ايمان نمىآورد، (33) و (مردم را) به غذا دادن بينوايان تشويق نمىكرد. (34)