آفريدن و روزى دادن، حرام، بلكه موجب كفر است(23)( --> غُلات).

دشمنى با امامان:دشمنى و كينه نسبت به ائمّه عليهم السّلام كه از آن به «نَصب» تعبير شده است، حرام، بلكه موجب كفر و نجاست فرد ناصبى است(24)( --> ناصبى).

سبّ امامان:دشنام دادن امامان عليهم السّلام، حرام و كشتن دشنام دهنده در صورت امكان، واجب است،(25)ليكن در اينكه نفس ناسزاگويى هرچند منشأ آن عداوت و دشمنى نباشد، مانند آنكه منشأ آن شدّت غضب باشد، موجب ارتداد(--> ارتداد)و نجاست مى‌شود يا در صورتى كه نشأت گرفته از دشمنى باشد، اختلاف است.(26)

ادّعاى امامت:از آنجا كه منصب امامت همچون نبوّت، منصبى الـهى است و زمام آن به دست خداوند است، برخى فقيهان، الحاق مدّعى امامت را به مدّعى نبوّت در وجوب كشتن وى، بى وجه ندانسته‌اند.(27)

تصديق امامان:پذيرفتن سخن امامان عليهم السّلام در آنچه خبر مى‌دهند، بدون بينّه(--> بيّنه)واجب است و سوگند دادن آنان جايز نيست.(28)به قول مشهور قدما، دروغ بستن به ائمّه موجب بطلان روزه مى‌شود. مشهور متأخّران، آن را نپذيرفته‌اند؛(29)ليكن نظر بسيارى از معاصران قول اوّل است.(30)

ولايت مطلقه امامان:ائمّه عليهم السّلام همانند پيامبر صلّى اللّه عليه و آله داراى ولايت مطلقه‌اند و به موجب{ النَّبِىُّ أَوْلَى بِالْـمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ}(31)داراى ولايت بر نفوس، اموال و ساير شئون شخصى افراد هستند.

شئون امامان عليهم‌السّلام:بخشى از مسئوليّتها و احكام به عنوان‌امامان عليهم السّلام مطرح شده كه به طور اجمال براى فقهاى واجد شرايط در زمان غيبت نيز ثابت است(--> ولايت فقيه)اين شئون عبارتند از:

1. اقامه نماز جمعه، عيدين و ميّت:

وجوب عينى نماز جمعه(32)و نماز عيد فطر و قربان(33)مشروط به حضور امام است.(34)امام در صورت حضور بر سر

• (23)جواهر الكلام 6/ 50
• (24)مفتاح الكرامة 1/248
• (25)مسالك الافهام 3/ 75 ، 94 و 14/ 452 ؛ مبانى تكملة المنهاج 1/ 264
• (26)كشف الغطاء 2/ 355 ؛ جواهر الكلام 21/ 344 ـ 345 ؛ التنقيح (الطهارة) 2/ 87
• (27)جواهر الكلام 41/ 442 ؛ مهذب الاحكام 28/ 34
• (28)الدروس الشرعية 2/ 90
• (29)الحدائق الناضرة 13/ 141 ؛ جواهر الكلام 16/ 223 ـ 225 ؛ مستند الشيعة 10/ 251 ـ 254
• (30)العروة الوثقى (و حواشى) (ج) 3/ 549
• (31)
• (32)جواهر الكلام11/151
• (33)333 و 347
• (34)المراسم العلوية/ 77 ؛ كشف اللثام 4/ 201